Dlaczego warto iść:
           Po pierwsze – pielgrzymi dają świadectwo głębokiej wiary w Boga i Matkę Jego Syna.
        Po drugie – ukazują, że w drodze ludzie potrafią być ze sobą solidarni. Wzajemnie okazywana życzliwość i otwartość na potrzeby drugiego człowieka pozwala na wyjście z ciasnej skorupy codziennych przywiązań i uzależnień.
        Takie rekolekcje w drodze wydają konkretne owoce w zwyczajnym życiu. Człowiek w końcu uświadamia sobie, że cały czas jest w drodze, że cały czas pielgrzymuje. Dla wielu takie odkrycie porównywalne jest z indywidualnym przewrotem kopernikańskim. Życie niby staje na głowie, ale tak naprawdę wraca do właściwej mu pozycji.

Krótkie świadectwo pielgrzyma
        Pielgrzymka na Jasną Górę jest wielkim przeżyciem. Idąc szlakiem, jest czas na wyciszenie się, zastanowienie nad własnym życiem. Ludzie, mimo zmęczenia, są wobec siebie mili i uprzejmi. Potrafią dzielić się tym, co mają. Wspierają się w trudnych sytuacjach. Mogą na sobie polegać. Ufają sobie. Entuzjazm wyznawanej wiary przekłada się na prozę codziennego pielgrzymowania, gdzie rytm dnia wyznaczają religijne śpiewy i regenerujące postoje. Dzięki rozważaniom w ciągu tych kilku dni można zrobić "rachunek sumienia" swojego życia i powziąć postanowienia.
        Klękając u stóp Maryi zapominamy o bolących nogach i trudzie pielgrzymowania. Szczęśliwi, ze łzą w oku, powierzamy Czarnej Madonnie przyniesione intencje.
        Wspólna modlitwa i śpiew, nie jest codziennością dla młodzieży. Idąc w grupie osób w tak różnym wieku, można dużo się nauczyć, pokonać wstyd i zahamowania. Pielgrzymując lepiej poznajemy siebie. Dostrzegamy te wartości, które nie są zauważane, na co dzień. Bezinteresowna pomoc, wspieranie słowem, miłym gestem dodawanie otuchy, aby pokonać następny kilometr - przychodzi samo z siebie.