II. Plebania
Obiekt dzisiejszej plebanii w Błaszkach został wybudowany w 1873 r. Plebanię tę zamieszkiwał przede mną ks. Prałat Ryszard Tuzin (1982 – 2008). Gdy w lipcu 2008 r. przyszło mi mieszkać w tym budynku zauważyłem, że od lat nie wykonywano w nim żadnych robót poza doraźnymi naprawami i bieżącą konserwacją, jak np. malowanie ścian. Stwierdziłem, że stan obiektu jest zły i nie nadaje się do dalszego użytkowania bez gruntownych remontów. Zły stan techniczny budowli wymagający kapitalnego remontu został też potwierdzony przez: inżyniera budowlanego Błażeja Przygodzkiego, wykonawcę robót ogólnobudowlanych Krzysztofa Pęczka, cieślę Wolaka, elektryka A. Kowalczyka, i hydraulika Zdzisława Wieczorka, z którymi przeprowadziłem solidną konsultację. Wymienieni rozmówcy określili stan techniczny elementów budynku jako wymagający kapitalnego remontu. Wówczas rozważono, czy ewentualna budowa nowej plebani nie byłaby rozwiązaniem bardziej uzasadnionym. Jednak rozmowy z w/w osobami oraz konsultacje z realizującymi budowy innymi proboszczami pozwoliły na oszacowanie, że budowa nowej plebani będzie wymagała zgromadzenia środków na kwotę co najmniej miliona złotych przy około 150 – 200 m powierzchni użytkowej budynku. Dodatkowo należało się liczyć z okresem przynajmniej kilku lat na realizację inwestycji, a w tym czasie i tak należało poczynić niezbędne inwestycje w istniejącym budynku aby można było go użytkować w okresie budowy. Podjąłem decyzję o remoncie istniejącego budynku plebanii z 2 powodów: 1. chęci utrzymania funkcjonującego od ponad 100 lat budynku wpisanego w architekturę miasta i wpisanego w pamięć mieszkańców Błaszek. 2. uwzględniając przede wszystkim warunki finansowe realizacji koniecznych robót budowlanych. Pierwsze prace rozpoczęto już w lipcu 2008 r. Podjęto roboty zamierzone jako naprawcze. Jak się szybko okazało po wykonaniu pierwszych odkrywek, naprawy okazywały się niecelowe z powodu odparzeń tynków na znacznych powierzchniach ścian, stwierdzonych zawilgoceń i rozwijających się zagrzybień szczególnie pod podłogami. Niecelowa okazała się naprawa tynków sufitów z powodu przerdzewienia drutów wiążących trzcinę sufitów. Należało usunąć stare tynki ścian i sufitów w całości, podobnie warstwy posadzek i wykonać praktycznie cały zakres robót wykończeniowych wewnętrznych pomieszczeń wraz z instalacjami. Wymiana instalacji podyktowana była również względami bezpieczeństwa. O wykonaniu robót w tak szerokim zakresie, jaki miał miejsce zdecydowano już w trakcie realizowanych robót, które ujawniły gorszy stan elementów budynku niż był przewidywany. Ponadto wykonano izolację podziemną i naziemną fundamentów na całej powierzchni plebanii, a dawną „Organistówkę” przylegającą do plebanii po wyremontowaniu jej przeznaczono i zaadaptowano na Parafialną Salę Spotkań i Salę „Poradnictwa Rodzinnego”. Roboty były realizowane w tempie na jaki zezwalały wymogi zasad technologii wykonywania kolejnych zakresów robót z uwzględnieniem w szczególności minimalnych sezonowania wykonanych robót, np. czas wyschnięcia wylewek podłogowych czy tynków. W roku 2012 wykonano docieplenie całej plebanii od zewnątrz, kończąc w ten sposób wszystkie prace remontowe związane z plebanią. Ściany budynku zostały zabezpieczone żywicznym tynkiem mozaikowym. Docieplenie to zmniejszy również w znacznym stopniu koszty ogrzewania plebanii w przyszłości. Przy okazji pomalowany został również cały dach plebanii oraz naprawiono zniszczone kominy. Podsumowując z przewidywanego początkowo zakresu remontu, który miał być odnowieniem pomieszczeń plebani w trakcie już realizowanych robót ich zakres nabrał charakteru kapitalnego remontu. W 2013 r. cały plac przed plebanią i dróżkę z plebanii do wikariatki wyłożono destruktem, a chodnik przed plebanią wyłożono kostką brukową.
